മംഗലൂരുവിലെ പുതിയ ഓഫീസിൽ എത്തി ചാര്ജ് എടുത്തു. ആകെ കുറച്ചു ജോലിക്കാര് മാത്രമേയുള്ളൂ. ഓരോരുത്തരെയായി പരിചയപെട്ടു. അതിനിടയില് രാമയ്യ ചോദിച്ചു, “അപ്പോള് താമസം?” “ഇനി ഒരു വീട് തരമാക്കണം”, ഞാന് പറഞ്ഞു. (എല്ലാം ഇംഗ്ലീഷിലും ഹിന്ദിയിലും. കാരണം എനിക്ക് കന്നഡ അറിയില്ല). “കുഴപ്പമില്ല, അത് ഞാന് ശരിയാക്കാം”, എന്ന് പറഞ്ഞ് ആരെയോ ഫോണില് വിളിച്ചു കന്നടയില് സംസാരിച്ചു. ഓ ആശ്വാസം. എവിടെ ചെന്നാലും ഒരു വീട് കിട്ടുന്നതാണ് വലിയ പ്രശ്നം. ഞാന് ഓഫീസും പരിസരവും ചുറ്റി നടന്നു. ഏകദേശം ഉച്ചയായി കാണും, രാമയ്യ “സാര് ആള് വന്നു”, എന്ന് പറഞ്ഞ് മധ്യ വയസ്കയായ ഒരു സ്ത്രീയെ പരിചയപെടുത്തി. “സാര് മലയാളിയാണ്”, അയാള് പറഞ്ഞു. “ഓ, എനിക്ക് മലയാളം അറിയാം”, അവര് പറഞ്ഞു. “സാര് ഇവരോടൊപ്പം പോയാല് വീട് കാണിച്ചു തരും”, എന്ന് രാമയ്യ. ഞങ്ങള് ഒരു ഓട്ടോയില് യാത്രയായി. അധികം ദൂരെയല്ലാതെ, റോഡരുകില് ഒരു വീടിന്റെ മുന്നില് വണ്ടി നിന്നു. കൊള്ളാം, വൃത്തിയുള്ള ഒരു ചെറിയ വീട്. എനിക്ക് ധാരാളം. അങ്ങനെ പെട്ടെന്നു തന്നെ വീട് കിട്ടി. ആ സ്ത്രീ (കമലം) വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. സ്വയം പുകഴ്ത്തുന്നതില് ഒട്ടും മോശമല്ല. “സാറെ, കണ്ടോ. ...